Jos Cozijnsen over de lessen voor Nederland en EU
Op 25 juli tekende de gouverneur van Californië Jerry Brown de nieuwe wet Assembly Bill 398, gesteund door een meerderheid van democraten en republikeinen. De wet verlengt het in 2006 ingestelde ‘cap and trade'-systeem tot 2030. Emissiehandel draagt zo'n 25 tot 28% bij aan het CO2-doel in 2030: 40% reductie ten opzichte van 1990, net als de EU. Het systeem dekt 80% van de emissies af. Er is ook bijvoorbeeld regelgeving voor schone auto's. In deze column beschrijf ik de aanpassingen in het systeem en de lessen die dat voor ons klimaatbeleid kan hebben.Waar de regering van Trump stappen achteruit doet door het Parijsakkoord op te zeggen, doet Californië grote stappen vooruit. Het belang van de wet is dat het laat zien dat de VS haar CO2-afspraken betaalbaar kan nakomen, met steun van democraten en republikeinen. Dit is een les voor het Witte Huis. Ook voor Nederland en de EU is het voorbeeld hoe een ambitieus omvattend klimaatpakket samen te stellen dat voor de lange termijn draagvlak verzekert.
““Er komt steeds meer steun voor een meer hybride benadering van emissiehandel””
Het pakket
Naast
dat het CO2-doel ermee wordt gehaald:
- verzekert het investering in verbetering van de luchtkwaliteit (Assembly Bill 617). ‘Grassroots groups' ageerden namelijk tegen emissiehandel, omdat bedrijven niet in eigen installaties zouden investeren en luchtvervuiling niet vermindert;
- geeft het prioriteit aan investering in projecten in achterstandsgebieden in de eigen staat, via de CO2-credits en besteding van veilinginkomsten. Bedrijven mogen vanaf 2020 4% van de emissies afdekken (7,6 megaton) door het kopen van CO2-credits en vanaf 2016 6% (11,4 megaton). De helft moet uit Californië komen, onder andere projecten van ‘native Americans' en bos- en landbouw;
- heeft een minimum CO2-prijs voor de veilingen (de Auction Reserve Price is nu $ 13,80; 28% van de emissierechten wordt geveild) en beperkt eveneens kosten voor de industrie door een maximale CO2-prijs af te spreken. Boven die prijs komen rechten uit de Allowance Price Containment Reserve. Dat laatste is nieuw en een handreiking naar de industrie. Het biedt de mogelijkheid goedkope CO2-credits uit de eigen staat, uit andere staten en het buitenland te gebruiken voor een deel van de CO2-verpichtingen;
- een ruime meerderheid van het parlement beslist mee over de besteding van de veilingopbrengsten (een zogenaamde supermajority vote is daarvoor nodig in 2024), een handreiking naar de Republikeinen.
Bron: California Air Resouces
Board, Scoping Plan 2017
Hiermee laat Californië zien hoe voor draagvlak voor klimaatbeleid en ruime
steun van het parlement te zorgen. Naast aanscherping van het CO2-handelssysteem
voor 2030 maakt men een afspraak over de CO2-prijs en besteding van
veilingopbrengst.
Hybride emissiehandel
Er komt steeds meer steun voor een meer hybride benadering van
emissiehandel, waarbij naast over de hoeveelheid rechten er ook afspraken komen
over de prijs (meestal over een beperkt gedeelte, de te veilen rechten). En dat
er een beperkte koppeling gemaakt wordt met het kopen van CO2-credits
zowel uit eigen sectoren als vanuit het buitenland, alsmede dat er afspraken
gemaakt worden voor de kwaliteit van de credits (lees: Now California Needs to Cap
Costs While it Caps Carbon).
Lessen voor Nederland en EU
In Nederland en de EU zijn we geneigd het klimaatbeleid als één pakket te
zien, waarbinnen alleen klimaatbeleid geregeld wordt. Daardoor missen we de
kans voor een groter draagvlak. Dat kan worden bereikt door afspraken te maken
over besteding van gelden en investering in achterstandsgebieden. We lopen het
risico dat er overlap is of dat maatregelen elkaar juist in de wielen rijden
(te veel duurzame energiesubsidie verlaagt gebruik van de CO2-markt
en CO2-prijs).
Ik pleit er voor om op termijn het CO2-doel van 40% in 2030 aan te
scherpen naar minimaal 50% en dan in navolging van California een minimum veilingprijs
af te spreken (dat versnelt energietransitie en geeft de industrie een grotere
prikkel). Ook kunnen we de CO2-markt koppelen aan CO2-credits
in het binnenland (extra projecten in onder andere oude woningbouwlocaties en
landbouw) en CO2-credits uit het buitenland. Californië geeft ook
het voorbeeld betreft het verbeteren van de luchtkwaliteit in energie en
verkeer (in ons land loopt de zaak Milieudefensie). Met een dergelijk pakket
vergroten Nederland en de EU het draagvlak en maakt men scherpere CO2-doelen
haalbaar en betaalbaarder.
Jos Cozijnsen is
zelfstandig adviseur emissierechten. Meer informatie over hem vindt u op www.emissierechten.nl Op Twitter is hij actief onder @timbales.
