“Terugtrekken
uit het Parijs akkoord kan juridisch pas over 4 jaar”
De
overwinning van Donald Trump bij de Amerikaanse presidentsverkiezingen kan
grote gevolgen krijgen voor het (inter)nationale energie- en klimaatbeleid.
Energiepodium vroeg een aantal columnisten om een korte reactie.
Jos Cozijnsen, adviseur emissierechten:
Op het terrein van de Klimaattop in Marrakesh waar ik in het team van het
Amerikaanse Environmental Defense Fund werk aan regels voor CO2-handel,
is de uitslag als een bom ingeslagen. Toch onverwacht wordt Trump president,
terwijl Clinton waarschijnlijk meer stemmen heeft vergaard. Er is hier
ongeloof. Mensen willen zelfs hun baan opzeggen.
De Amerikaanse milieuorganisaties manen de deelnemers tot kalmte. Een
presidentschap winnen is iets anders dan president zijn, zeiden ze vanmorgen op
de persconferentie, Obama citerend. "Trump zal groeien, het Amerikaanse
volk zal groeien." Ik kan zelf daaraan toevoegen dat klimaatbeleid al lang
geen symboolpolitiek meer is, maar 'smart business'. Levensmiddel- en
cosmeticabedrijf Unilever en kledingconcern Kering voeren klimaatbeleid omdat
ze anders 'out of business' zijn. Geen palmolie, geen bos, geen katoen en
viscose meer te krijgen als ze hun CO2-emissies en boskap niet
terugdringen.
““De CO2-doelen hoeven niet in gevaar te komen””
Wat zijn de gevaren en wat zijn de oplossingen?
- Kan Trump het Parijs Akkoord stoppen? Nee. Terugtrekken kan de VS juridisch
pas na 4 jaar en inmiddels zijn er, met 103 ratificaties, genoeg landen partij
om het in werking te houden.
- Stopt de VS zijn schone economie en gaan de kolenmijnen weer open?
Natuurlijk niet. Dat zijn beloftes die Trump niet waar zal maken. Bedrijven als
Tesla en Google gaan door met het uitbannen van CO2-uitstoot. Er is
ongelofelijk veel steun onder de bevolking, staten en bedrijven voor
klimaatbeleid. Californië, economisch de belangrijkste staat, gaat gewoon op
haar groene koers door. Misschien met wat meer flexibiliteit, minder subsidie
en zal kolen langer gebruikt worden. Maar de CO2-doelen hoeven niet
in gevaar te komen.
- Zullen andere landen zich terugtrekken van het Parijs Akkoord? Ook dat is
niet te verwachten. Landen doen mee vanuit eigen belang. Zo faseert China kolen
uit in verband met gezondheid. Ook bespaart het grondstoffen om de eigen groei
bij te houden.
- Zal de steun voor de kwetsbaarste landen en eilandstaten wegvallen?
Ook dat betwijfel ik. Net zoals in Nederland handel en milieu samengaan, zo is
de meeste klimaatfinanciering van de Wereldbank en het Green Climate Fund
geïntegreerd in verbetering van economie, sociale en efficiencyverbetering. Het
is 'smart finance', of gaat die kant op.
Zoals Alden Meijer van het Amerikaans klimaatplatform USCAN vanmorgen op de
persconferentie zei: "Trump kan de wetten van natuurkunde niet veranderen.
Landen zullen hun burgers blijven beschermen. Klimaatverandering en verdroging zijn
mede debet aan oorlogen en terrorisme. Daar zal Trump aan moeten werken".
Tot slot: Wilders zei vanmorgen dat de "politiek voor altijd is veranderd'.
Dat gaat misschien op voor verkiezingen: wie durft het botste te zijn? Maar het
klimaatbeleid gaat verder. Over vier jaar zijn er weer verkiezingen.
Een
interessant toeval: in 2020 gaan de afspraken uit het Parijs Akkoord in.
Jos Cozijnsen is zelfstandig adviseur
emissierechten. Meer informatie over hem vindt u op www.emissierechten.nl.