Column Mei Li Vos: groen gas voor vrachtwagens en vuilniswagens scheelt heel wat longaandoeningen
Toen ik politicologie studeerde, leerden wij de theorie van het incrementalisme. Beleidsverandering gaat vaak in kleine stapjes. Revolutionaire wendingen komen nauwelijks voor. Als ze al voorkomen dan leiden ze meestal tot enig bloedvergieten, strafkampen en vluchtelingenstromen. Wil je succesvol in kleine stapjes veranderen, dan moet je wel ergens een doel stellen. Een doel waar je al hortend en stotend heen gaat, en waarmee je kan bepalen of je een beetje op de goede weg zit. De energiedoelstellingen zijn misschien ambitieus, maar als je als politicus met een beetje geduld koers houdt en bereid bent om fouten bij te stellen dan kom je er uiteindelijk wel.
Helaas zijn veel politici niet heel erg goed in lange termijn dingen. Het liefst willen ze nog dit jaar resultaat, groots en meeslepend. Als het even kan heet dat stukje snelweg, die nieuwe lesmethode of die wolkenkrabber ook nog naar jou als politicus. Langzaam in kleine stapjes volhouden tot een ooit vastgesteld doel is bereikt, is nou niet bepaald lonend voor een politicus.
Voor politici is het ook lastig om buiten de eigen discipline denken. Het mag vaak niet eens. Als je als politicus iets zegt over een ander beleidsterrein krijg je meestal een woedende reactie van je fractiegenoot. Je mag je immers niet wagen op zijn of haar portefeuille.
Dus als je als energiewoordvoerder iets roept over de automobiliteit of het belang van schone lucht voor astmapatiënten, zijn in de meeste fracties de rapen gaar. Zo breed moet je echter wel naar groen gas kijken: het is een energiebron met verschillende pluspunten. In zijn column van 16 maart over Geweldig groen gas http://www.energiepodium.nl/nieuws/item/geweldig-groen-gas noemt John Kerkhoven een aantal problemen bij het opwekken van grote hoeveelheden groen gas. Dat zijn inderdaad problemen als je de ambitie hebt de gasconsumptie van huishoudens en bedrijven met groen gas te vullen.
Maar je moet groen gas niet zien als louter een alternatief voor aardgas. Rijden op groen gas is bijvoorbeeld een veel schoner (en goedkoper) alternatief dan rijden op diesel. Als we alle groen gasproductie zouden gebruiken om de vrachtwagens en vuilniswagens op te laten rijden, scheelt dat heel wat longaandoeningen. De basis van groen gas, reststromen en afval, geeft ook weer een andere kijk op groen gas. Afval was vroeger afval, rioolwater moest door het putje. Maar steeds meer afvalverwerkers en waterbedrijven zien dat nu als grondstof: voor groen gas. Dat brengt ons ook weer een stuk dichter bij de recycle-economie, waarin we steeds meer gaan hergebruiken en steeds minder afval overhouden.
Als we dus groen gas zien als een goede manier om afval te hergebruiken en als een schone en goedkope brandstof voor de mobiliteit, dan is de vraag of we wel genoeg voor al onze gasbehoefte kunnen produceren niet meer zo relevant. Groen gas is zo bezien de meest voor de hand liggende autobrandstof anno nu. Terwijl we in kleine stapjes werken aan een nóg duurzamere energiehuishouding.
Mei Li Vos is kandidaat-Kamerlid voor de PvdA
Volg Energiepodium op Twitter: @energiepodium