Of conservatief Nederland eens kan ophouden met het ontkennen van de klimaatfeiten, vroeg ik me in mijn vorige column op Energiepodium af. Zou het niet mogelijk zijn een goed doordachte conservatieve beleidsvisie te maken die wel de werkelijkheid als uitgangspunt als uitgangspunt neemt, maar die vervolgens op basis van het conservatieve gedachtegoed beargumenteert waarom er toch geen beleid of een andersoortig beleid zou moeten worden gevoerd? Het maatschappelijk debat is daarmee gediend, terwijl klimaatdrogredenen niet als basis voor beleidsvorming kunnen gelden.
“Hard hoofd in de kans dat conservatieve beleidsvisie komt”
De column is veel gedeeld en besproken, via social media, linkedin en herplaatsing op het populair-wetenschappelijke blog Klimaatverandering dat ook een reactieplatform biedt. Maar de kwaliteit van de reacties uit die conservatieve hoek vallen me niet mee, moet ik zeggen. Laat ik echter eerst een eervolle vermelding uitreiken, aan Jilles van den Beukel, die een doordachte visie als antwoord op mijn uitdaging neerlegde in Energeia en die als prijs hiervoor een exemplaar van De Twijfelbrigade tegemoet kan zien. Zoiets was de bedoeling: kom eens met een op feiten gebouwde consistente beleidsargumentatie vanuit het conservatieve gedachtegoed. Van den Beukel pakte de handschoen op, maar wijst er op dat zijn bijdrage eerder als liberaal dan als conservatief moet worden gezien. Daar heeft hij gelijk in, en dat maakt de conclusies over wat het conservatisme in het klimaatdebat vermag alleen maar schrijnender. Een liberale beleidsvisie met de wetenschap als vertrekpunt is mogelijk, maar een conservatieve? Of een populistische, laten we het breed houden? Zo’n visie lijkt me denkbaar, maar ik heb er een hard hoofd in dat ‘ie er ook komt.
“Reageerders via social media blijven steken in pseudosceptische kulkoek”
De meeste reageerders uit die hoek die zich via social media melden blijven steken in het herhalen van pseudosceptische kulkoek die duizenden malen is weerlegd. Enkele nemen hun toevlucht tot drogredeneringen: klimaatverandering kan niet door de mens komen want mijnheer Van Soest verdient er geld aan. Nog anderen verwijzen halsstarrig naar de nepexperts en dwaallichten die via Elsevier’s Weekblad en De Telegraaf veelvuldig hun halve en hele onwaarheden naar voren mogen brengen. Maar er moet toch wel iemand zijn in kringen van Forum voor Democratie of de PVV die kan beargumenteren dat er geen klimaatbeleid moet worden gevoerd ook als de wetenschappelijke inzichten over klimaatverandering wel degelijk worden aanvaard?
“Oude formules van ontkenning blijven twijfel zaaien”
Tot dusverre niet. Blijkbaar vormen de oude formules van ontkenning en twijfel zaaien in de ogen van de tegenstanders van klimaatbeleid en de energietransitie nog steeds een superieure strategie. Sterker nog, recent worden er wat scheppen bovenop gedaan. De stichting Clintel, met een half miljoen gefinancierd door de Amsterdamse vastgoedmiljonair Niek Sandmann roert zich in toenemende mate. Onder meer door een Europese antilobby op te starten volgens receptuur van de tabakslobby, in een poging met inzet van pseudo-experts en nep-argumenten een krachtiger klimaatbeleid tegen te houden. Door de inzet van Russische internettrollen met duizenden gekochte en fake-volgers die berichten van Clintel blind retweeten. Door een ‘young Clintel’ te starten om de jeugd in een vroeg stadium voor zich te winnen. En door een serie regionale ‘kamers’ over de energietransitie te organiseren in vredige provincieplaatsen als Ermelo en Woerden. Het idee is dat een paar professor- en doctorstitels van bejaarde heren die geen enkel wapenfeit in de klimaatwetenschap kunnen laten zien de argeloze raadsleden en bevolking ervan zullen overtuigen dat ze een heilloze weg zijn ingeslagen. Hou ze in de gaten, die Clintel-gasten, de drogreden komt naar u toe deze herfst.
“Zie hier de blinde vlek voor de klimaatwetenschap”
Zie hier de trieste oogst tot heden: het conservatisme, of zo u wilt populair-conservatisme, heeft een blinde vlek voor de klimaatwetenschap, en heeft geen andere respons dan ontkenning van de feiten. Zo’n 20 procent van de kiezers voelt kennelijk zich tot deze opstelling aangetrokken. Ik ben een warm voorstander van de democratie-opvatting die stelt dat democratie meer is dan alleen de stem van de meerderheid. Ook minderheden en hun argumenten moeten gehoord en gerespecteerd worden. Diversiteit en pluriformiteit zijn een must. Maar als een minderheid nu categorisch de feiten blijft afwijzen? De vraag stellen is haar beantwoorden: het is een democratische plicht bullshit uit het debat te weren.