Zoeken

Laat klimaatbeleid geen splijtzwam worden

Donald Pols, directeur Milieudefensie: "Klimaatdividend nodig voor draagvlak klimaatbeleid"

Verschillende onderzoeken schatten de extra kosten om ‘Parijs' te halen op € 10 miljard per jaar of € 300 miljard tot 2050. Een dergelijk kostenniveau roept de vraag op hoe de lasten en de lusten van de klimaattransitie verdeeld gaan worden. Dat speelt tot nu toe nog nauwelijks een rol in het denken over klimaatbeleid. De feiten laten zien dat daar wel aanleiding voor is:

verandering in beleid in de toekomst oplopen naar 17% van hun besteedbare inkomen (CE Delft).

““Begin met de energiebelastingen en -accijnzen een CO2-grondslag te geven””

Kim Putters (SCP) waarschuwt voor de gevolgen van een ongelijke verdeling: "Maatschappelijke tegenstellingen, zoals naar opleidingsniveau, kunnen groter worden door het wel of niet hebben van toegang tot duurzame consumptie en het wel of niet hebben van profijt van een duurzame leef- en woonomgeving. De klimaatverandering moet geen splijtzwam zijn, maar deel van de agenda van een inclusieve samenleving" (FD, 6 juni 2017). Ook Essent, de grootste energieleverancier van Nederland, waarschuwde recentelijk: door de ongelijkheid in het huidige energiebelastingstelsel kalft het draagvlak voor de energietransitie af, en wordt investeren in duurzame oplossingen niet gestimuleerd.

De ongelijke verdeling van de lusten en lasten in het huidige klimaatbeleid is in korte tijd een belangrijk onderwerp van gesprek geworden en leidde tot een Kamerdebat. Maar, hoe zorg je dan voor meer gelijkheid? Milieudefensie wil de discussie daarover op gang helpen met een voorstel dat uit twee elementen bestaat.

Begin met de energiebelastingen en -accijnzen een CO2-grondslag te geven. De hoofdlijn van het kabinet, sturen op CO2-reductie, legitimeert dat. Daarmee worden deze milieubelastingen ook gekoppeld aan het allergrootste milieuprobleem; de klimaatverandering. Zo ontstaat één helder signaal: vervuiling kost geld en schoon loont.
Ten tweede en minstens zo belangrijk, geef een flink deel van de opbrengst van de belasting terug aan de burger. Want die moet het meest gaan investeren. Belastingen hebben een negatieve toon. Maar in combinatie met een teruggave geef je de burger compensatie én een handelingsperspectief. Dat creëert draagvlak. We noemen dat het klimaatdividend. Ieder huishouden krijgt een klimaatdividend van €1.000 per jaar. Het dividend wordt krachtig gecommuniceerd en is vrij te besteden. Belangrijk is dat burgers, wanneer ze geen spaargeld hebben, nu al aanspraak kunnen maken op hun toekomstige dividend voor groene investeringen. Daarmee kunnen ook lagere inkomens hun huis nu energiezuinig maken. Het dividend dekt de CO2-kostenstijging voor een gemiddeld gezin, wanneer die niet kan meekomen in de verduurzaming. Een arm gezin, met een vaak lagere CO2-footprint, houdt netto geld over. En een rijk gezin met een grote CO2-footprint gaat meer betalen.
In onze discussion paper gaan we dieper in op zowel de CO2-belasting als verschillende dividend vormen.

De onderdelen van ons voorstel zijn misschien niet nieuw, maar het samenbrengen in één instrument wel. Wanneer je dat doet begint automatisch het denken over hoe de lasten én de lusten eerlijk te verdelen. Juist dat samenhangend beleidsdenken vergt nog een grote omschakeling in Den Haag. Daarvoor hebben we nog drie jaar, aldus de recente urgente oproep ‘Three years to safeguard our climate' van topdiplomaat Christiana Figueres en collega's in het gezaghebbende tijdschrift Nature. Een mooie uitdaging voor een nieuw kabinet met klimaatambitie.

Ik nodig de lezers van Energiepodium van harte uit om mee te denken over ons voorstel. Stuur je reactie aan mijn collega Bart Wesselink: bart.wesselink@milieudefensie.nl

Donald Pols is directeur van Milieudefensie