Greenpeace fantaseert over vervangen Iraanse kerncentrale voor zonnecentrale
Hans Altevogt is Campagneleider Energietransitie bij Greenpeace
Wapengekletter in de Straat van Hormoez. Opstomende oorlogsbodems die de ongestoorde olietoevoer uit het Midden-Oosten moeten veilig stellen. Boycots over en weer, waardoor olie- en wellicht ook de gasprijzen stijgen op de wereldmarkt. Zowel Israël als de Verenigde Staten sluiten militaire interventie niet uit. De komst van één potente kerncentrale van Russische makelij, gebouwd in Bushehr, Iran, leidt tot heftige gevolgen in de mondiale energieketen.
Bushehr is volgens de Iraanse politieke leiders bedoeld voor de vreedzame productie van elektriciteit. Maar andere landen vrezen dat deze kerncentrale de opkomst markeert van Iran als atoomschurk. Zie hier het scenario van een (energie)conflict met geo- en egopolitieke dimensies.
Dit conflict evolueert tot oorlog, als het scenario zich langs de voorspelbare lijnen voltrekt. Voorspelbaar, want allemaal eerder vertoond. Maar hoe anders, hoe veel vreedzamer kan het lopen als alle betrokkenen bij dit conflict breken met die voorspelbaarheid en wat meer ‘jiu jitsu-diplomatie' zouden betrachten: de ‘zachte kunst' van het meebewegen.
Lees hier de column van Rob de Wijk over de situatie in Iran
Fantaseer -droom zo u wilt- eens mee. En laten we onze droom beginnen bij de Iraanse claim: de vreedzame productie van elektriciteit. De Bushehr-kerncentrale krijgt een vermogen van 1.000 MW en kan straks jaarlijks acht miljard kilowattuur produceren. Maar voor die hoeveelheid elektriciteit heeft Iran helemaal geen kerncentrale nodig. Iran ligt immers in de ‘solar belt' met een gigantisch aanbod van vrij beschikbare zonne-energie. Een duurzaam alternatief voor de Bushehr-kerncentrale is de TuNur-zonnecentrale. Dat is een zonnespiegelcentrale met een vermogen van 2.000 MW die momenteel in de Tunesische Sahara wordt gepland en in 2016 operationeel wordt.
Kijk hier naar een YouTube-film over TuNur
De kerncentrale in Bushehr en de zonnecentrale in TuNur produceren dezelfde hoeveelheid elektriciteit. Maar het onderscheidende verschil is natuurlijk dat de bouw van een TuNur-lookalike in Iran het (energie)conflict duurzaam zou de-escaleren en oorlog helpt voorkomen.
Droom nog even verder, waan jezelf Obama, Netanyahu of Ahmadinejad en beweeg diplomatiek mee door onorthodox te interveniëren in dit conflict met het voorstel voor de bouw van een TuNur-lookalike. Dat is niet minder dan een wereldverrassend vredesgebaar, omdat olie en kernenergie als oorlogsmodel worden ingewisseld voor zonne-energie als vredesmodel. De toevoer van zonne-energie hoeft immers niet bewaakt te worden door oorlogsbodems, want die komt vrij en onafhankelijk van boven.
Dromen zijn natuurlijk bedrog, maar wie wakker blijft, ziet momenteel hoe zich een voorspelbaar oorlogsscenario met een onvoorstelbaar einde ontvouwt. Dat zou toch iedere politicus tot interveniërende dromen moeten inspireren.
Volg Energiepodium op Twitter: @energiepodium