Column Jos Cozijnsen: "Koppeling vergroot kans op ambitieus klimaatakkoord en hogere CO2-prijzen"
De emissiemarkt ligt op zijn gat en de EU koppelt haar markt aan die van Australië. Wat haalt de EU zich nu op de hals? Toch kan dit alleen maar goed uitpakken, niet alleen voor de CO2-prijs maar ook voor de komende klimaatonderhandelingen.
De EU heeft al vanaf 2005 een emissiehandelssysteem voor zo'n 10.000 bedrijven in energie en industrie. De Europese landen willen graag één wereldwijd emissiehandelssysteem met alle OESO-landen. Dat is beter voor de concurrentiepositie van Europese bedrijven, geeft meer flexibiliteit en betrekt deze landen bij ambitieuzer klimaatbeleid.
De belangrijke aankondiging van Europees Commissaris voor Klimaatzaken Conny Hedegaard en de Australische Minister voor Klimaatverandering en Energie Efficiency, Greg Combet, kan als een begin hiervan worden gezien. Ze presenteerden 28 augustus een tijdspad. Uiterlijk in 2018 willen ze tot een volledige koppeling van hun emissiehandelssystemen te komen[1]. Vanaf 2015 mogen Australische bedrijven al Europese emissierechten gebruiken om aan hun emissieverplichtingen in Australië te doen; tot een maximum van 50 procent van hun emissies.
Voordelen
Ik zie een aantal belangrijke voordelen van de koppeling. Allereerst op de CO2-prijs. De Australische regering voelde de noodzaak iets aan zijn minimumprijs te doen. Er kwam steeds meer politieke druk, omdat die prijs internationaal gezien hoog ligt. De huidige regering hoopt de druk af te wentelen door de koppeling[2]. Deze biedt namelijk een opening voor Europese emissierechten, die goedkoper zijn.
De EU heeft de koppeling juist nodig om de vraag naar emissierechten te vergroten, waardoor de CO2-prijs weer kan stijgen. Nieuwsbureau Pointcarbon schat de vraag van Australië op 230 megaton[3]. Dat is toch goed voor zo'n 25 procent van het huidige Europese overschot door de crisis. Als de EU ook nog besluit tot het van de markt houden van een deel van het overschot, kan de CO2-prijs via zo'n 15 euro in 2015 naar 20 euro groeien in 2020.
Verder vind ik een voordeel dat de EU door de koppeling wellicht eerder bereid is CO2-credits in de land- en bosbouw en voor het tegengaan van emissies door ontbossing (REDD) toe te staan op de EU emissiemarkt. Daar ligt veel potentieel. In mijn ogen moeten deze sectoren moeten ook bijdragen aan klimaatbeleid. Australië heeft al ervaring met land- en bosbouw-credits en staat positief tegenover REDD.
Als laatste kunnen de EU en Australië samen meer druk uitoefenen op de internationale onderhandelingen om de mondiale emissiemarkt ambitieuzer te maken. Dit verdrag helpt om Australië te betrekken bij de tweede periode van het Kyoto Protocol en het nieuwe klimaatverdrag dat in 2015 gesloten moet worden. Het CO2-doel van Australië nu is nog matig (-4% t.o.v. 1990, terwijl de EU voor -20% gaat). De koppeling van de CO2-markten en de flexibiliteit die dat geeft kunnen zowel de EU en Australië helpen ambitieuzer doelen af te spreken.
Jos Cozijnsen is zelfstandig adviseur emissierechten. Meer informatie over hem vindt u op www.emissierechten.nl.
Volg Energiepodium op Twitter: @energiepodium
1. Zie: http://ec.europa.eu/clima/news/articles/news_2012082801_en.htm
2. Zie: Labor's carbon price pragmatism, Frank Jotzo in Climate Spectator, 28 aug, http://www.climatespectator.com.au/commentary/labors-carbon-price-pragmatism
3. Zie: Pointcarbon 29 augustus 2012: http://www.pointcarbon.com/news/1.1969413